گفت و گوی جذاب منوچهر فرید بازیگر سینما و تئاتر در 40 سال پیش + عکس های قدیمی

به گزارش هنرنوشت؛ منوچهر فرید یکی از بازیگران نامدار در سینما و تئاتر ایران است اگر چه او سال های زیادی فعالیت هنری خود را کنار گذاشت؛ اما بازی های تاریخی و درخشان این هنرمند در یاد و خاطره نسل های مختلف است. این مصاحبه را شاهرخ دستور تبار در سال 1356 و یک سال قبل از انقلاب اسلامی  با منوچهر فرید انجام داده است که در روزنامه رستاخیز آن دوره منتشر و از آرشیو مطبوعات کتابخانه مجلس شورای اسلامی استخراج شده است.

 

منوچهر فرید یکی از چهره‌های تئاتر ایران است که با فیلم «رگبار» از روی سن پا به دنیای سینما نهاد. فضای تازه‌ای که منوچهر فرید را به سوی خود کشید او را به خود علاقه مند ساخت ... به سراغش می رویم و پای صحبتش می‌نشینیم که می خوانید:

 

 

آغاز کارت از کجا بود و چرا تئاتر؟

- از « دبیرستان بایندور » از خرمشهر بود، ذوقش را داشتم و کم کم عاشقش شدم صحنه را می گویم که برایم نوعی زندگی بود. آن وقت ها تلویزیون آبادان چندان پررونق نبود و گروه چند نفره ما در سال یکبار به صحنه می رفت آن هم در باشگاه گمرک خرمشهر، و بعد از تلاش بسیار توانستیم در تلویزیون آبادان هر جمعه یک نمایشنامه را به اجرا درآوریم. اما این آغازی بود برای تحرک من و یک آغازی بود برای ناآرامی و نارضایتی که موجب شد به تهران بیایم و آمدم.

در آغاز کار هم تعلیم دیدید؟

در دوران دبیرستان بود که تعطیلات تابستان را به تهران می آمدم و صد البته به خاطر تماشای نمایشنامه‌هایی که در لاله‌زار به صحنه می رفت و من بعد از هر بازگشت نمایشنامه هایی را که دیده بودم با بچه های دیگر به صحنه می بردم.

نخستین نمایشنامه و نقشی که برای دیگری غیر از خود ایفا کردی به یاد داری؟

 

مسلما، نمایشنامه « محصل » به کارگردانی مرحوم شیوا بود که من به نقش مسیو فیلیپ به صحنه رفتم و اجرای همان نمایشنامه بود که بعد از تشویق‌های بسیار تماشاگران تصمیم به سفر گرفتم.

 

 برای رشد کردن روی صحنه چه مطالعاتی داشتید؟

در آغاز کار تماشای نمایشنامه هایی که روی صحنه بود و خواندن یک سری کتاب در خصوص فن بیان و چند مجله، ولی بیشتر مطالعات من در هر زمان به صورت سمعی و بصری بود.

در سالهای اخیر بسیاری از هنرمندان تئاتر به سینما روی آورده‌اند، فکر می کنید، چه عواملی موجب این گرایش شده است؟

به خاطر ماندن، به خاطر اینکه اثری از خود به جای بگذارند و به خاطر اینکه بیشتر شناخته شوند تا از این راه مردم را به تئاتر علاقه مند سازند.

 دلت می خواست شخصیت کدام یک از آدم‌های نمایشنامه ها و فیلم‌هایت را داشتی؟

 من همیشه دوست دارم خودم باشم ولی همانطور که قبلا هم اشاره شد در زمان تمرین و یا اجرای یک نمایشنامه خودبخود تحت تاثیر شخصیت نمایشنامه قرار می گیرم و در بعضی مواقع اتفاق افتاده است که من به عنوان  «منوچهر فرید » از کاراکتر خودم تنفر پیدا کرده‌ام و دلم خواسته است که سر به تنش نباشد و زمانی که خودم نمایشنامه را در تلویزیون یا فیلم را در سینما می بینم به عنوان یک تماشاچی تصمیم می گیرم و از شخصیت نمایشنامه و شخصیت فیلمی که در آن بازی داشته ام راضی و یا متنفر می شوم.

 

 

از روی صحنه تماشاگران را چگونه می بینید؟

یک بازیگر همیشه به تماشاچی فکر می کند.

 تا به حال نمایشنامەای نوشته اید و یا به فکرش افتاده اید؟

سوژه های بسیاری در فکرم شکل گرفته است اما هیچ گاه نتوانسته ام آنها را بنویسم.

رفتارت در حانه و اجتماع چگونه است؟

 پاسخ به این سوال کمی دشوار است، چرا که من نمی توانم در مورد خودم قضاوتی داشته باشم ، ولی به طور کلی حرف های آشنایان و غریبه هایی را که بعد از آشنایی می شنوم بدی نگونه است که من در نخستین برخورد آدم تلخی هستم ولی بعد از آشنایی وضع تغییر می کند و عقیده ها نیز چنین، در خانه هم سعی می کنم زیاد آدم نارضی و ناراحتی نباشم.

 آیا اتفاق افتاده است که هنگام نمایشنامه خط نمایش را گم کنی؟

 در نمایشنامه « آندورا» بود که در اثر ناراحتی فکری هنگامی که به صحنه رفتم به جای اینکه دیالوگ (کلمات) اول نمایش را شروع کنم، دیالوگ های آخر نمایش را به کار بردم که خوشبختانه دوستان به یاریم آمدند و مرا متوجه اشتباهم کردند،  جالب تر این بود که هیچ یک از تماشاچیان هم متوجه اشتباه من نشدند.

 زندگی را چگونه می بینید یک صحنه تئاتر ، یک نمایشنامه ، یک فیلم و یا ... ؟

زندگی را پر از دلهره، نگرانی و ترس از آینده می بینم، در حال حاضر من کاری انجام می دهم که در اثر تجربه، مطالعه  و کارآیی آن را به دست آورده ام و از آینده کاملا بی خبر هستم .

صحنه خالی تئاتر برایت چگونه است؟

 یاد یکی از خواب های دوران کودکی افتادم که شب های بسیار برایم تکرار شد، منتهی من همیشه  خودم را در همان سنین کودکی در خواب دیده ام و بدین گونه بود که من همیشه خودم را پای یک دیوار می دیدم که روبه رویم روی دیوار دیگر یک سری عکس چسبیده بود. آدم هایی که در عکس بودند همه بزرگ بودند و همه ناشناس و همه در حال حرکت،  این خواب همیشه در ذهن من بود تا چهارده سال پیش که ضمن تماشای آلبوم  عکس هایم تمام عکس ها را در حرکت دیدم، صحنه خالی هم برایم یک چنین وضعی را دارد، زمانی که صحنه ای را که خودم هم روزی به بالای آن بازی داشته ام خالی ببینم ، تکرار نمایشنامه و حرکت دوباره در ذهنم صحنه را پر می کند.

 

 

بیوگرافی منوچهر فرید

منوچهر فرید متولد ۱۳۱۶ است و در تهران به دنیا آمد. او نخستین بار در نمایشی به نام «محصل» که در سال 1332 اجرا شد، بازیگری را تجربه کرد. فرید پس از آن در فیلم ها و نمایش های زیادی به کارگردانی افراد مشهوری از جمله بهرام بیضایی، نادر ابراهیمی، مسعود کیمایی، ابراهیم گلستان و... در نقش های مختلف ظاهر شد که از میان می توان به موارد زیر اشاره کرد:

 

-  میراث من جنون (۱۳۶۰) - (مهدی فخیم‌زاده)

- پرواز در قفس (۱۳۵۷)

 - چریكه تارا (۱۳۵۷) - (بهرام بیضایی)

- زن و زمین/خوش غیرت (۱۳۵۷)

 - كلاغ (۱۳۵۶) - (بهرام بیضایی)

 - شیر خفته (۱۳۵۵)

- میراث (۱۳۵۵)

- صدای صحرا (۱۳۵۴) - (نادر ابراهیمی)

 - غریبه و مه (۱۳۵۳) - (بهرام بیضایی)

 - بلوچ (۱۳۵۱) - (مسعود کیمیایی)

- رگبار (۱۳۵۱) - (بهرام بیضایی)

- صمد و قالیچه حضرت سلیمان (۱۳۵۰)

- تجاوز (۱۳۴۹)

- خشت و آینه (۱۳۴۴) - (ابراهیم گلستان)

 

 

 منوچهر فرید در سال 1358 تصمیم به مهاجرت از ایران گرفت ابتدا به مقصد آمریکا و سپس راهی استرالیا شد که تا امروز در آنجا زندگی می کند. البته او یک بار در سال 1360 برای بازی در یک فیلم به کارگردانی مهدی فخیم زاده به ایران آمد.

 

 

 

 

 مصاحبه های تاریخی با هنرمندان دیگر :

مصاحبه خواندنی 45 سال پیش مرتضی خان نی داوودخالق قطعه «مرغ سحر» + فایل صوتی

وجیه الله فرد مقدم کارگردان لی‌لی لی‌لی حوضک، درباره اولین فیلم خود چه گفت؟ + فیلم

 

انتهای پیام/